الگری چگونه نیمکت طلایی یوونتوس را صیقل می دهد؟

روز دوشنبه مکس آلگری در فلورانس بود تا جایزه ی سالانه ی نیمکت طلایی را بگیرد:

من به استفانو پیولی رای دادم، اما مطمئن نبودم، به رای دادن به روبرتو دونادونی هم فکر کردم.

اما وقتی رای ها شمارش شد، آلگری برنده شد، او 52٪ از رای ها را دریافت کرده بود و پیولی و مائوریتزیو ساری هم دوم و سوم شدند. این دومین باری است که آلگری به وسیله ی همکارانش انتخاب می شود. دفعه ی قبل، 7 سال پیش و زمانی بود که او در فصل اولش در کالیاری کاری کرد که به نسبت عملکرد مورینیو در اینتر ارزشمندتر تلقی شد، آقای خاص فصل بعدش با فتح 3 گانه لایق این عنوان شناخته شد، آلگری هم این عنوان را گرفت چون فصل گذشته به سه گانه بسیار نزدیک شد.

به جایزه ی بهترین مربی سال در ایتالیا پاکینا د ― اُر می گویند، نیمکت طلایی. اگر به شکل جایزه نگاه کنیم، بیشتر شبیه آنهایی است که در پارک ها می بینیم تا نیمکت های فوتبال. توتواسپورت در ماه اکتبر با پررویی اعتقاد داشت که آلگری استحقاق برد این جایزه را دارد چرا که پسر طلایی 32 میلیون یورویی یوونتوس پائولو دیبالا را خارج از ترکیب اصلی گذاشته و بیش از آنچه که این روزنامه دوست دارد او را نیمکت نشین کرده است.

آلگری اعتقاد داشت که دیبالا نیاز دارد که عضلاتش قوی تر و حجیم تر شود، پست جدیدش و ذهنیت یوونتوس را یاد بگیرد. هواداران فقط نیاز داشتند که صبور باشن. آلگری به آنها قول داد که ارزش صبر کردن را دارد و هنوز زمانش فرا نرسیده است. کاراموزی دیبالا زودتر از آلوارو موراتا در سال گذشته انجام شد و حتی فراتر از انتظار ظاهر شد، او 17 گل در تمام رقابت ها زده و و 8 بار هم پاس گل داده است.

 دیبالا این روزها زمان بسیار کمتری را روی نیمکت سپری می کند، اما نیمکت یوونتوس تلالو طلایی اش را از دست نداده است. اگر یوونتوس پنجمین اسکودتوی پیاپی اش را ببرد، نقطه ی قوتشان در پرمهره بودن یکی از عوامل اساسی به خصوص در فصلی است که آنها بیش از 40 مصدومیت داشته اند.

BBC، مارتین کاسرس را تا قبل از اینکه تاندون آشیلش را پاره کند و فصل را از دست بدهد به عنوان ذخیره داشتند، آنها همچنین دنیله روگانی را روی نیمکت دارند، بازیکنی به عموما به عنوان آینده ی دفاع ایتالیا شناخته می شود. الکس ساندرو، رقیبی جدی برای پاتریس اورا محسوب می شود و خوان کوادرادو خصوصیات متفاوتی نسبت به استفان لیختشتاینر دارد. خط هافبک تا یک مصدومیت را می تواند تحمل کند، دو تا مصدوم همزمان در این منطقه زیاد به نظر می رسد. اما استفانو استورارو به خوبی می تواند جای خدیرا را پر کند. هرنانس نه چندان محبوب مورد تمسخر زیادی واقع شده اما شایستگی هایش را در بازی با سیتی و بایرن، که فراتر از حد انتظار ظاهر شد نشان داد. بعدش هم کوادو آساموا و ماریو لمینا هستند. در خط حمله هم ماریو مانژوکیچ و پاذولو دیبالا پشت سرشان سیمونه زازا و آلوارو موراتا را می بینند.

حالا با داشتن این همه مهره فقط باید یک کار کرد، استفاده ی مفید و به جا از آنها، کاری کاملا دشوار و متفاوت و این جنبه ی دیگری از مربی گری آلگری و جایی است که او خودش را از بقیه جدا می کند و در این زمینه می درخشد. او به طور دائمی نشان داده که چقدر در بازیخوانی عاقل و زیرک است، او دقیقا چیزی که مورد نیاز است را ارزیابی می کند و کار درست برای اینکه از روی نیمکت در بازی موثر باشد انجام می دهد. از وقتی آلگری، 18 ماه پیش مربی یوونتوس شده است، 25 تا از گل هایش در لیگ از بازیکنانی که به صورت تعویضی به زمین فرستاده به دست آمده است. برای اینکه دقیق تر شویم، 14 گل و 11 پاس گل به وسیله ی نیمکت نشین ها ثبت شده است، این آمار واقعا خارق العاده است و نقش مهمی در این داشته که یووه باز هم در این فصل مدعی شده اند.

شکستشان برابر ساسولو عموما به عنوان نقطه ی عطف این فصلشان در نظر گرفته می شود و پیروزی دراماتیک دیرهنگام در آن بازی داربی دلاموله آغاز راهشان بود. آلگری در دقیقه ی 87 الکس ساندرو را به جای دیبالا وارد زمین کرد و او در دقایق تلف شده پاس گل خوان کوادرادو را داد و گل 3 امتیازی زد که مومنتوم آنها را تغییر داد و روحیه شان را از این رو به آن رو کرد. یووه از آن موقع به بعد به عقب برنگشت و از 54 امتیاز ممکن، 52 تایش را گرفت.

با این حال، توانایی آلگری برای تغییر بازی ها به وسیله ی تعویض هایش شاید هیچ وقت به اندازه ی ماه گذشته پررنگ جلوه نکرده است و به جزئت می توان گفت که زازا نماد آنها بوده است، او تا به حال 3 گل را وقتی به صورت تعویضی آمده به ثمر رسانده است. مهم ترین آنها ― و بدون شک، لحظه ای محوری در نبرد اسکودتو تا به این جا ― گل دقیقه ی 88 او به ناپولی بود که باعث بردی بسیار ارزشمند گردید و یوونتوس را به برای اولین بار در این فصل به صدر جدول رساند، ذخیره ی طلایی یوونتوس در آن زمان میانگین هر 79 دقیقه یک گل را به نام خودش ثبت کرده بود.

آلگری یک بار دیگر این کار را برای نجات دادن یوونتوس در دور یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان برابر بایرن بود، یووه 2‐0 عقب بود، آن هم در خانه!، او موراتا و استورارو را به زمین فرستاد و آنها به کمک هم گل مساوی را زدند. روز یکشنبه، حتی بازیکن کم نام و نشانی مثل لمینا گل وارد عمل شد. او به جای سامی خدیرا وارد زمین برگامو شد و گل انفرادی منحصر به فردی زد که آب سردی بر پیکره ی آتالانتا بود، که جوابی بسیار بی نقص به بازگشت ناپولی به روند پیروزی در شب قبل بود.

آلگری اغلب در مورد استعدادش برای بازی خوانی شکسته نفسی می کند، او می گوید که شانس هم با او یار است، اما وقتی این همه پشت سر هم این اتفاق می افتد، نشان دهنده ی هوش، بینش و اعتمادی است که او به حرف دلش دارد. زیرکی و دستورالعمل های تاکتیکی به کنار، ما باید به مدیریت انسانی آلگری هم امتیاز ویژه ای بدهیم. آسان نیست که بازیکنان را در حاشیه ی تیم شاد و با انگیزه نگه داشت.

و هنوز هم کم و بیش هر وقت که او به نیمکت نگاه می کند و به یکی از بازیکنان می گوید که خودش را گرم کند و آنها طوری اینکار را می کنند که قصدشان نشان دادن 110٪ از توانایی ها و رقم زدن تفاوت چشمگیر در بازی است. این ذهنیتی است که یوونتوس در چرخه ی موفقیت اش بازیابی کرده و به بازیکنان جدیدش هم انتقال می دهد. آنها یک نیمکت طلایی دارند، اما اگر تلالوئش را می بینیم، به این خاطر است که آلگری صیقلش می دهد.

از هواسکورد

دوستان عزیز ، بسیاری از اخبار کوتاه ، توییت ها ، ویدئوها و مصاحبه ی کوتاه در سایت قرار نمی گیرند و تنها در کانال ما در تلگرام منعکس می شود ، با ما همراه باشید.

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: